Orzecznictwo do 16 roku życia

Osoby, które nie ukończyły 16 roku życia zaliczane są do osób niepełnosprawnych, jeżli mają naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodująca koniezczność zapewnienia im całkowitej opieki lub pomocy w zaspokojaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne osobie w podobnym wieku.

Oceny niepełnosprawności u osoby do 16 roku życia dokonuje się na podstawie następujących kryteriów:
1. przewidywanego okresu trwania upośledzenia stanu zdrowia z powodu stanów chorobowych, przekraczającego 12 miesięcy.
2.  niezdolności do zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, takich jak: samoobsługa, samodzielne poruszanie się, komunikowanie z otoczeniem, powodującej konieczność zapewnienia stałej opieki lub pomocy, w sposób przewyższający zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku, albo
3. znacznego zaburzenia funkcjonowania organizmu, wymagającego systematycznych i częstych leczniczych i rehabilitacyjnych w domu i poza domem.

Zaliczenie do osób niepełnosprawnych dziecka do lat 16 zawsze ma charakter okresowy. Może ono kwalifikować dziecko jako niepełnosprawne najdłużej do 16 roku życia. Po ukończeniu 16 lat należy ubiegać się o określenie stopnia niepełnosprawności.

Podstawa prawna:

• Ustawa z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2011r. Nr 127, poz. 721ze zm.). 
• Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 1 lutego 2002r. w sprawie kryteriów oceny niepełnosprawności u osób w wieku do 16 roku życia (Dz. U. z 2002r. Nr 17, poz. 162).